Piękne jezioro.

...

Kobieta pojawiła się nad jeziorem. Na głowie miała kaptur, a z pod tego kaptura wystwał tylko zgrabny nosek o naturalnych barwach. Szczupła postać zwinnie poruszala się pomiędzy drzewami aż w końcu doszla do brzegu jeziora.

W jeziorku odbijał sie księżyc.. mimo iż był dzień, to była magia tego jeziorka.

Wodzila wzrokiem po pobliskich drzewach po czym jej fijołkowe oczy powędrowały w stronę lekko pofalowanej tafli jeziora.. en widok miał w sobie coś ciekawego.. pociągającego.

Po dłuższych chwilach wpatrywania sie zaczęłaś myśleć ze jeziorko staje sie coraz to piękniejsze.

Jezioro z każdą chwilą wydawało się coraz piękniejsze, coraz bardziej pociągające. Jednaj to jej rozmarzenie przerwal szelest. Gwaltownie oderwała wzrok od jeziora wyszukując wzrokiem czegoś między drzewami. Nic.. mimo to kobieta postanowila poprzechadzać się po okolicach jeziora. Zaczęla spacerować.

Widziała tylko parę nieszkodliwych zwierząt.. piękne rośliny i co jakiś czas kilku Elvaan'ów.

Ciemna, zakapturzona postać wędrowała pomiędzy drzewami, dziwne, że nie zwracała niczyjej uwagi.

Coś sie poruszało między zaroślami.. coś w miarę dużego.

Za jej plecami cos zaszeleściło.. Kobieta zwinnie wspięła się na pobliskie drzewo i z góry próbowała wypatrzeć w krzakach owo zjawisko..

Zauważyła tylko czerwoną szatę.. nie mogła stwierdzić co to.

Zmróżyła oczy z nadzieją, że dostrzeże coś więcej. Niestety.. nic z tego. Zieleń pokrywala prawie wszystko oprócz kawałka czerwonej szaty. A więc to musiało być stworzenie myślące, mówiące idt..
Usadowiła się wygodnie na gałezi tak aby była przygotowana na każdy atak.

To coś ją usłyszało i spojrzało na nią, ona tego nie widziała gdyż całe było zasłonięte szatą.

Kobieta bystrym wzrokiem wpatrywala się w owe stworzenie czekając na jego kolejny ruch.. lecz mimo to ciągle panowała cisza..

Owa postać poruszyła się niemal niezauważalnie, dalej obserwując Arvenę, która mogła dostrzec jedynie błysk w oczach

Na ciemnym niebie świecił teraz księzyc, który momentami odbijał sie od jej fijołkowych oczu nadal uparcie wyszukujących postaci w zaroślach.

Zaszeleściło i chwile później postać wyszła zza krzaków, ściągnęła kaptur i przeczesała ręką krótkie brązowe włosy. Był to Elevaan.

Kobieta obserwowała go uważnie.. te okolice są naprawdę niebezpieczne, a przecież są to ziemie elvaanów. Zlustrowala wzrokiem mężczyznę, gdyż jej oczy od dawna już przyzwyczajone były do ciemności.

Jak gdyby nigdy nic minął drzewo na , którym siedziała. Przycupnął na niewielkim głazie przy brzegu, naciągnął na haczyk przynętę i zarzucił wędkę

"Co on wyprawia.. najpierw mnie zachodzi od tyłu, a teraz łowi ryby?"- pomyślała. Zdziwienie kobiety nie było bez podstawne. Przeglądała sie jego poczynaniom ze skwaszoną miną.

- zamierzasz kiedyś wyjść z ukrycia? -zapytał spokojnie wpatrując się w taflę wody

"On chyba ma nierówno pod sufitem."
-To zależy od okoliczności- odpowiedziała mu, a raczej szepnęła, lecz wkoło panowala taka cisza, że spokojnie mógł to usłyszeć.
Usiadła na gałęzi i zwiesiła z niej nogi. Siedziala na wysokości jakichś 3 metrów nad zmiemią.

- mhm -chrząknął i zapadła cisza przerywana tylko cykaniem świerszczy

Przez czas trwania tej dobijajacej ciszy Arvena ciągle wpatrywała się mężczynie. Po chwili jednak naszła ją ciekawość i zapytała.
-Dlaczego kryłeś się w tych krzakach?-jej głos nadal był ściszony.

Zaśmiał się serdecznie
- możesz wierzyć lub nie ale szukałem tylko robaków na przynętę